Soms is je best doen niet genoeg

“Kom altijd je afspraken na”

Elke maandag een portret. Een portret van een mama. Kristel vertelt wat ze haar kinderen hoopt mee te geven voor later. Het is klaar en duidelijk. Wees gegroet…

Kristel Heyen (46), Flow manager bij Libelle, mama van Kato (17) en Kiki (15)

“Ik ben consequent en rechtlijnig en dat trek ik ook door in de opvoeding van mijn kinderen. Mijn motto is: afspraken maken en die dan ook nakomen. Ik probeer afspraken te maken over van alles en nog wat. Wanneer ze moeten thuis zijn. Wie de vuile was naar de wasplaats brengt. Wie de propere was weglegt op dinsdagavond. Maar ik spreek bijvoorbeeld ook af dat ik tramkaartjes betaal, maar geen boete voor zwartrijden. De zin die ik volgens mijn dochters dan ook het vaakst gebruik is: ‘Dat is niet volgens de afspraak!’ (lacht). Eén van hen kan zich makkelijk houden aan wat we hebben afgesproken of laat iets weten als het toch niet lukt. Voor de andere, die meer op mijn man lijkt en het leven neemt zoals het komt, is dat moeilijker. Zij vergeet wel eens wat ze moet doen. En daar kan ik het heel moeilijk mee hebben. Je spreekt iets af met iemand en je doet dat. Dan kunnen anderen altijd op je rekenen en jij meestal ook op de anderen. Zo voorkom je veel problemen. Ik hoop dat ik hen die boodschap kan meegeven.”

“Een ander stokpaardje is: wees niet ongelukkig als iets niet lukt. Je hebt niet alles zelf in de hand. En soms is je best doen niet genoeg. Veel van wat een mens onderneemt, hangt ook af van andere factoren. Dus: laat je hoofd niet hangen en ga door.”

“Daarnaast vind ik het heel belangrijk om Kato en Kiki mee te geven nooit weg te gaan zonder dag te zeggen. Vijftien jaar geleden is mijn vader gestorven. Hij ging weg, zei tot straks, maar we hebben hem nooit meer teruggezien. Hij is tijdens zijn fietstochtje plots overleden. Dat heeft mij enorm aangegrepen. Dat abrupt weggerukt worden, was onwezenlijk en onmenselijk. Sindsdien neem ik altijd heel bewust afscheid van mensen. Van iedereen, maar zeker ook van mijn dochters. We zijn geen ruziemakers, maar als er al eens iets is, dan wil ik dat het is uitgeklaard voor we van elkaar weggaan. Heeft dat te maken met zeer bewust leven van dag tot dag? Ik denk het niet. Ik wil gewoon niet dat het mij overkomt dat ik geen afscheid genomen heb van iemand die ik dan niet meer terugzie.”

“Omdat mijn kinderen mijn vader nooit echt gekend hebben, heb ik hen ook altijd meegenomen naar het kerkhof. Daar kon ik veel makkelijker over hem vertellen. Ik ben een echte ‘kerkhofganger’. Van crematies hou ik niet. Ik kan niet echt uitleggen waarom, maar ik moet fysiek ergens naartoe kunnen gaan, denk ik. Ik heb dat ook mijn dochters meegegeven. Want ze gaan graag mee. Het is gewoon belangrijk dat ze hem niet vergeten.”

“Ik heb veel vertrouwen in de toekomst van mijn kinderen. Als ik zie hoe ze bezig zijn, dan voel ik dat het goed komt. Ze mogen hun eigen weg uitstippelen. Het is nu al duidelijk dat die weg helemaal anders zal zijn dan diegene die ik heb gekozen. Maar als ze gelukkig zijn, is dat prima voor mij. Het belangrijkste is dat ze goed in hun vel zitten. Ik heb een goeie band met mijn dochters. En ik hoop dat we dat zo kunnen houden. En dat ze weten dat ze altijd mogen terugkomen. Ze mogen alles vragen. Ze mogen alles vertellen. Ze mogen alles doen. Er is altijd een vangnet.” (tekst: Sylvie D’Hoore, foto: Tosj Engelsma) 4/52

Wat ik nog belangrijk vind: ! Alles één keer proeven ! Voorzichtig zijn in het verkeer ! Helpen opruimen ! Niet liegen (over belangrijke dingen) !

Sylvie D’Hoore (42) is freelance journaliste, mama van Alice (14), Oscar (12) en Leon (9) en getrouwd met Fabrice. Ze houdt van verre reizen, uitslapen, lezen, lopen, eten met stokjes, chocolade bij de koffie, enthousiaste mensen en boeiende levensverhalen.
Tosj Engelsma (18) is fotograaf met ambitie. Hij is een beetje zot en dol op z’n hond Roosje.