Logé
(Robin en Jeroom spreken af voor de lunch, ze kopen een broodje en maken tijd om even bij te babbelen. Daar word ik nu eens vrolijk van. Bijna even vrolijk als vroeger toen Jeroom nog kwam logeren)
Raf smeert de boterhammen ‘s ochtends. Dat is altijd zo geweest. R&B zijn natuurlijk groot genoeg om het zelf te doen, maar het is een luxueus extraatje waar geen vervaldatum op staat. Jeroom logeert een paar dagen bij ons. Als ik deze morgen de keuken binnenkom, is Raf aan Robins boterhammen bezig. “Jeroom moet ook boterhammen, hè”, merk ik op. Maar Jeroom heeft zijn boterhammen al zelf gesmeerd. “Luister eens hier hè, vriend,” zeg ik gespeeld streng, “als je hier logeert, pas je je aan onze gewoontes aan. En dat is onder andere dat nonkel Raf de boterhammen smeert.” Jeroom haalt zijn schouders op. Raf begint een uitgebreide uiteenzetting over hoe moeilijk zijn taak wel niet is: “Voor Robin is het bijvoorbeeld deze confituur. Voor Billie is het nooit confituur. Voor Ditte – ja, ook mijn boterhammen worden vaak gesmeerd – hangt het van de stemming af. Bij Robin mag er mosterd op de hesp. Bij Billie liever niet. Voor Ditte liever geen hesp, maar verder mag er overal mosterd op. Het is een hele boekhouding.” Ik onderbreek Raf: “Tot op de dag van vandaag is Jeroom altijd graag komen logeren, maar als jij nog één minuut zo verder gaat, slaapt hij straks nog liever onder de blote hemel.” Ondertussen giet Robin warme soep in een thermos. Dat Jeroom er geen wil, kan ze niet begrijpen. Jeroom vindt lunchen, boterhammen en soep bijzaak. En zo te zien denkt hij hetzelfde over het gezelschap aan het ontbijt.
