kolom

gepubliceerd op maart 30th, 2021 | door ditte

0

Holistisch

BFA3655C-C3AC-4939-922C-8DD578B60B6AWaar moet ik eigenlijk zijn om een spreekwoord te laten aanpassen? Ik zou ‘Tijd heelt alle wonden’ graag laten veranderen in ‘Tijd beveelt de gewonden’.
De doktersbezoeken brengen allemaal goed nieuws en toch baal ik. Ondankbaar, ik weet het maar het is niet anders. De buikpijn is water -stond niet op het verloren voorwerpenlijstje, jongens- in de lichtbeschadigde buikspier. Dat trekt weg. Dat heeft tijd nodig. Dat verklaart de pijn. Knap dat iemand dat allemaal tussen de lijntjes en de wolkjes van de CT-scan kan lezen. Zelf herken ik rechts de niervormige vlek die de dokter ook aanduidt als de rechternier. De linkerholte ziet eruit als een soort van vrolijk ballenbad. Dat zijn mijn darmen die feestelijk onderweg zijn de leegte op te vullen. “Nog even doorzetten” zegt de dokter. De pijn in de knie zijn wat scheurtjes in de meniscus en een serieuze barst in mijn scheenbeen. Dat moet niet geopereerd worden. Dat geneest. “Maar u zal daar nog zeker 6 maanden ‘plezier’ van hebben mevrouw Van de Velde, geduld moet uw beste vriend worden” zegt de professor ‘sportknieën en oudewijvenknieën’. Dus na flink wachten in corona-aangepaste zaaltjes en gangen, zou ik volgens de theorie een gat in de lucht moeten springen. Helaas gaat dat niet in de praktijk. Ik heb er de spieren en de knieën niet voor. Dus baal ik. Bijwerking van de holistische benadering die ‘wachten’, ‘rusten’ en ‘matig bewegen’ wordt genoemd, is dat ik er zo vreselijk moe van wordt. Vanmiddag bijvoorbeeld, heb ik een paar paasbloemen verpot. Ik had in de winter een zakje bloembollen gekocht en op een hoekje van het terras laten slingeren. Vorige week zag ik dat er bloemkopjes door het zakje heen waren gegroeid. Ik dacht toen nog: “Dat soort doorzettingsvermogen… daar kan ik nog iets van leren”. Vanmiddag heb ik geleerd dat het verpotten van ocharme een tiental bollen genoeg is om me uit te putten. Ik ben zo moe dat ik bij het binnenkomen al in de keuken languit op de vloer wil gaan liggen. Na mijn dutje zie ik dat ook de bloemen moe en niet op hun paasbest zijn. “Gewoon even aan de volle grond wennen,” zeg ik hen “geduld”.


over de auteur

ditte

het leven is wat je ziet, als je wilt kijken



Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden.


*

terug naar hoofding ↑
  • inschrijven voor de nieuwsbrief

  • tafelgenoten

    kitchen crew

    R&B alle dagen een beetje Helden van de Dag

    miauw

    schele’n barry, de kat die besloot ons te adopteren

    me

    saying hi & goodbye
  • onderwerpen