Feesthoedje
R&B zijn even bang. Even bang als ik. Even maar. Ze verstoppen het snel. En dulden geen negatieve gedachten. Ze nemen na een gezamelijke huilstonde een soort van ‘The Secret’-houding aan. Hoop wordt waarheid. Ze negeren de 5 fases van het rouwproces. Je moet eerst in ‘ontkenning’. Die sla ik ook over. De wetenschap der wetenschap enzo. Ontkennen, nee dankuflauwekul. Interesse in fase 2 -de woede, de ‘niet-met-mij-fase’ heb ik ook niet. Die fase draai ik graag binnenstebuiten. Ik ben helemaal niet boos. Ik voel me op een of andere manier zelfs een dikke vette gelukzak. De dood springt me niet zomaar onverwacht in de nek… Ik heb het geluk dat ik hem verderop zie. Daar staat hij -of is het zijn broer- te wachten. Misschien geduldig genoeg zodat ik nog afscheidsbrieven kan schrijven. Meubels kan uitdelen. De zolder kan opruimen. Een grappig schriftje met 20 echt slimme mama-weetjes zal ik nog maken. Of meer dan dat. Dingen die ik R&B nog bewust wil meegeven. Nee. Op het kwaadheidsverdiep moet de processielift dus niet halt houden. Op de etage marchanderen -fase 3- mogen de liftdeuren eventjes open maar ook hier stap ik niet uit. Ik heb aan geen enkel geloofsloket iets te ruilen. De bouw van een grot of een wandeling op blote voeten kan ik niet beloven. Ik denk te aanvaarden. En dat nog wel vòòr fase 4, de ‘quit-fase’. Ik zal het maar toegeven, die heb ik wel even ontmoet. Bij de huisdokter die “Ditte, we moeten de deur van de hoop wel open laten staan” zegt, word ik een beetje boos. Wablief? Daar zal ik zelf wel over beslissen. Misschien trap ik die deur wel dicht… daar hoeft niemand in mijn plaats over te beslissen. En al zeker geen feitendokter. En dan dus 5: de aanvaarding. Ik moet 5 dagen wachten om te weten wàt ik moet aanvaarden. De uroloog zegt me op wachtdag 5 dat ik goeie kaarten heb. Ik zie vriendelijke ogen boven zijn mondmasker. Hij lijkt het te menen. Dat er een nier uit moet. Hij laat op het scherm de tumor zien. Die heeft de vorm van een feesthoedje. Dat lijkt me een goed teken. Later zegt Robin: “Als je een nier moet afgeven, geef dan maar één exemplaar af van alles wat je dubbel hebt. Ik bestel alvast een container”. Fase 6: de humorfase.
