Ciaokes byekes
Het lijkt nog niet zó lang geleden dat hij met een viesneus-gezicht bij ons aan de keukentafel zat. Een alleseter kan je Jeroom – als kind – bezwaarlijk genoemd hebben… Maar het is dus langer geleden dan mijn gedachten me wijs maken: Jeroom groeide uit tot ‘alleseter’, een man die de wereld wil verkennen. En terwijl ik dit schrijf smijt hij wellicht zijn rugzak door de kijkmachine van de luchthavencontrole. Hij gaat weg. Een beetje zonder plan zoals alleen échte mannen doen en durven. Wellicht is dit de laatste keer dat ik mijn rol als meter kan vervullen. Niet omdat ik denk dat we hem niet meer terug zien of zo maar omdat hij meer dan genoeg vrouwen in z’n leven heeft die hem met wijsheid belagen. En dat zullen blijven doen.
Jeroom –voor onderweg– toch nog dit: Niet élke grens moet verlegd worden. Zonsondergangen zijn áltijd kitsj. Met mes en vork eten is eigenlijk zwaar overroepen, dat moet je wel weten. Souvenirs koop je niet, maar worden in de beste huishoudens zélf gemaakt. In het hoofd. Heimwee is een beetje verplicht en moet je omarmen. Klim niet te hoog! Onderschat jouw charme niet. Tattoos zijn voor het leven. Liefde is niet altijd doof of blind. Un train peut en cacher un autre. Huppelen is ook voor mannen toegelaten. Een aanrader zelfs. Voorzichtigheid en hygiëne pak je best niet te diep in je reistas. Huilen is even belangrijke als lachen, elke dag. Alles wat je voelt, ben je zelf! Cactussenbrood kan kak tussen brood zijn. Maar vooral: vergeet niet dat een moederhart gevoed moet worden. Vosjes zijn hun mama nooit kwijt…
Allez, je mag aan het weekend van je leven beginnen!
