Postkaart
Hiep hiep voor het metalen minivaliesje met kleine bloemetjes op. Met vooraan een blinkend gouden slotje. Er waren twee sleuteltjes bij. Eentje moest thuis in de schuif, het andere mocht in de zak van m’n fluwelen broek. In mijn herinnering heb ik heel veel fluwelen broeken gedragen. Het valiesje mocht op elke vliegreis mee. En god weet dat mijn zussen en ik als kind op vliegtuigen werden gehesen alsof het lijnbussen waren. In het koffertje zat een popje. En een gehaakt dekentje, een kussensloopje opgepoft met twee papieren zakboekjes, en een reservekleedje voor de pop. Verder was er plaats voor twee zacht gestreken en versleten stoffen zakdoeken. En een pakje ‘chewing gum’. Wrigley’s Spearmint. Vijf lange platte exemplaren. Elk netjes verpakt in glimmend, lekker ruikend zilverpapier. Met z’n vijven in een wikkel van aluminium. We mochten kauwen als het vliegtuig opsteeg en neerdaalde. Met de mond open zelfs. Alle andere dagen van het jaar was kauwgom ten strengste verboden. ”En pas op, niet inslikken hoor,” zei iemand steevast, “want dan gaat je maag aan elkaar plakken!” ”Dat is flauwekul,” zei papa dan, ”zoals ’niet-zwemmen-na-het-eten’ dat ook is”.
Vanmorgen in de file, bij het derde overvliegende vliegtuig, zat m’n hoofd plots vol herinneringen. Hoera voor de poort van ons huis in Afrika. Waar ik hangjongere avant la lettre was tot ’de zussen’ van school thuiskwamen. Ik had plots weer bloemetjes van mercurochroom rond de schaafwonden op m’n knieën. Ik zag de cactusboom uit onze tuin weer voor me en het leek alsof ik de geur van de natte grond na een ‘drache’ (een korte stevige regenbui) weer rook. Wat lijkt het allemaal lang geleden en wat is het tegelijk verrassend dichtbij. ”Imbwa makali, i-ie-bwa mafuta, imbwa mutoto kidoko ata lala”. Zelfs een Swahili kinderliedje dolt in m’n hoofd rond en het is nog geeneens acht uur. Ik moet straks thuis eens kijken of ik het valiesje nog heb. En in gedachten stuur ik een postkaart naar m’n jeugd: ”Ditte, je beseft het nu nog niet ten volle, maar je beleeft een onvergetelijke opperbeste jeugd. Geniet ervan, met je vuistjes toe”.
