Jarig
Een jaar geleden zat ik thuis. Ongelukkig. Een hoofd vol vragen en muizenissen. Een keuken die bestond uit een campingvuurtje. Een huis vol stof. Een jaar geleden plus een dag kreeg ik heel veel kaartjes. De brievenbus was door het gewicht opengevallen en een waaier aan kleuren vormde een soort van guirlande in de gang. De hele redactie en ook heel wat medewerkers van andere diensten hadden me een persoonlijke kaart geschreven. Ik was jarig. Op het balkon – de enige plaats waar ik een klein streepje zon kon vangen – las ik ze één voor één. Met een traagheid om ’U’ tegen te zeggen. Opdat het niet zou ophouden. Als ze allemaal gelezen en herlezen waren, begon er een nieuw jaar. Het was zonder meer een boeiend jaar. Maar evengoed een jaar dat ik in geen geval zou willen overdoen. Morgen ben ik dus weer jarig. Zonder Raf. Raf zit in het Zuiden. Hij vertrok met lange tanden en misschien zelfs lange tenen. Maar z’n tocht doet hem goed. Ik voel het, ik lees het en ik zie het. Ik wilde dat ik meegereisd was. Als ik me niet vergis, is het ook de eerste keer dat we niet samen zijn op onze huwelijksverjaardag. Dat is binnen twee dagen. Raf wilde een huwelijksdag met een ezelsbruggetje om de datum niet te vergeten. Als ik jarig ben – wat hij weleens durft te vergeten – dan weet hij meteen dat we nog iets anders te vieren hebben. 23 jaar, dit jaar. Dinosauriërs in het samenblijven. Of zwanen. Zwanen blijven elkaar eeuwig trouw. Maar Raf kan je bezwaarlijk een zwaan noemen. En eerlijk gezegd, ik werd op m’n twaalfde ook van de balletschool gegooid, dus ik kom ook niet in aanmerking voor de vergelijking. Het worden rare dagen. Twee verjaardagen. Zonder stof in huis. Zonder stapels kaartjes. Met evenveel vragen als vorig jaar. Maar andere. Zonder Raf. Ik stak wel een kaartje in z’n bagage. Er staat op: wees voorzichtig, kam je haren, groet de ochtend, ontkurk het geluk, spreek met de zon, rij de grens over, luister naar de wind, denk aan R&B, dank de gevers, doe de afwas, draag de vriendschap… Ik vergat erbij te schrijven: verdomme, wat zie ik u graag! Maar dat weet hij wel.
