Normaal
Gisteren op bezoek geweest bij een superschattige baby. Pernille, de dochter van Janneke. En Geert. Eigenlijk is een kind krijgen toch een beetje ’uitgekozen’ worden. Want Janneke weet nog niet wat voor een kind Pernille zal worden. Of ze een wildebras wordt of een filosofe. Maar Pernille mag al wel weten –en dat voelt ze zeker– dat ze een supermama heeft. En een stoere zus die haar zal beschermen. In 2008 schreef ik over de komst van de stoere zus.
Ik loop zaterdagochtend in de supermarkt als ik een berichtje van Janneke krijg: ‘Ditte, mijn vliezen zijn vannacht gebroken. Ik ben in het ziekenhuis en heb weeën.’ Janneke is AD bij Libelle, Art Director. Iemand die er dus mee voor zorgt dat Libelle er elke week mooi uitziet. De cover van het grootste vrouwenblad van Vlaanderen maak ik elke week samen met Janneke. Toen ik haar anderhalf jaar geleden vroeg of ze het wilde proberen, was ze nog wat onzeker. De cover maken, is telkens weer creatief zijn, maar ook – en vooral – stressbestendig zijn. En proberen met alle Ditte-grillen om te gaan. Of niet. En dat is nu het extra leuke aan Janneke. Janneke – haar naam verraadt het al – is Nederlandse. Van wat onzeker en terughoudend werd ze al snel een gretige AD. Niet te stoppen in nieuwe ideeën en niet snel tevreden. Koppig ook. Maar dat zijn net eigenschappen die een goeie AD moet hebben. Janneke zegt me weleens: ’Doe es effe normaal, joh!’ Zij spreekt me, als ik van geen ophouden weet, hardop tegen. En dat apprecieer ik. Hier sta ik nu in de supermarkt met m’n gsm in de hand en Billie vraagt: ’Waarom huil je, mama?’ ’Janneke gaat bevallen, ik duim zo voor haar dat het allemaal meevalt…’ Een hele dag leef ik mee en roep ik te pas en te onpas: ’Kom-aan, Jan-ne-ke!’ ‘s Avonds volgt het berichtje: ‘Paloma moet nog een week in de couveuse. Ze is een maand te vroeg.’ Wat sneu! Janneke, ik ben er zeker van dat Paloma de zon in je leven wordt; een straffe madam, die als het nodig is tegen haar mama zal durven zeggen: “Doe es effe normaal, joh!”
