Hepfünhschtreun
Robin is televisiegek. Meer bepaald een vogel voor de kat als het op televisiereeksen aankomt. Friends, The O.C., Gossip Girl, How I Met Your Mother, Greys Anatomy, The Simpsons… En sinds kort Once Upon a Time. Ze heeft ze allemaal minstens één keer gezien. Ik durf niet te vertellen welke ze van begin tot einde mee kan lippen omdat ze ze meer dan 8 keer gezien heeft. Van kleins af eigenlijk deed ze dat. Raf en ik vonden het raar, omdat Billie nóóit voor de televisie terug te vinden was. Nu moet Robs voor het eerst examens doen op universitair niveau. Net voor kerst voelde ik de examenstress die andere moeders hadden niet. Nu de halve wereld in een gewone januariroutine is hervallen, staan bij ons de zenuwen strak gespannen. R&B – lees R én B – hebben het allebei vlaggen. Maar voor Robs is het dus een ‘eerste’ keer. Als ik haar op een avond vraag wat ze nog gaat doen, verspreekt ze zich en zegt: ”Hoofdstuk 6 nog, seizoen 7 doe ik morgen.” Ik besluit een televisieseriejargon te ontwikkelen voor tijdens het blokken. ”Dat is een lange trailer!” zeg ik, als ze uitlegt waar haar cursus over gaat. Ze antwoordt: ”En dan heb je de sequel nog niet gezien!” Ze lacht. Het is aan haar en haar meest gehate vak Taalkunde wel besteed. Zo verzinnen we tijdens de lunch ook maar meteen nieuwe woorden. Het is een parallelle verhaallijn voor episode 4. De aanloop voor de cliffhanger van jaargang 5. Het zal getuigen van uitzonderlijke creativiteit dat er op haar examenpapieren tussen de rijenlange moeilijke woorden ook woorden komen te staan die zelfs de prof niet begrijpt. Zoals ‘hepfünhschtreun’ of ‘slorfisch’. Robin en ik (en Raf, als hij heeft opgelet) weten perfect wat ze betekenen en hoeveel invloed ze hebben gehad in de evolutie van dialectische regionale oost-west-romaanse talen. Haha. Vrolijkheid in tijden van bittere ernst. Ik ben voor! ”En nu ga ik nog ‘subtitellen’ ”, grapt Robin als ze terug richting studiekamer gaat. ”Wat gebeurt er in seizoen 8?” roep ik haar na. ”Dat weten we pas eind januari, tromgeroffel, tromgeroffel…”, grapt ze terug. Zonet stapte ze buiten. Op weg naar haar eerste Grote-Mensen-Examen. ”Ik ben geen fan van sequels,” zeg ik haar, ”zorg maar gewoon voor een mooie seizoensfinale. Eentje waarin jij de hoofdrol speelt!” En ik hoop dat ‘hepfünhschtreun’ niet tussen haar antwoorden sluipt.
