Breien

Hyperkinetisch. Dat is het woord dat vroeger gebruikt werd. Vroeger, toen afkortingen als ADHD nog niet bestonden. Ik was wel een beetje hyperkinetisch. Boeken lezen, breien, puzzelen, borduren… aan mij niet besteed. Ik zat vooral buiten, jongensachtige dingen te doen. Kampen bouwen in de rhododendrons. Me vervelen? Nog geen vijf minuten in m’n hele leven. Dat kan je ‘hyperkinetisch’ noemen. Hyperkinesie is toch ook, raar genoeg, de oorzaak van mijn liefde voor breien. In de winter als er minder buiten gespeeld kon worden – en televisie startte toen pas om twintig na vier in de namiddag– was binnen zitten en meer bepaald binnen ‘stil zitten’ voor mij geen optie. De intrede van breien dus. In het vierde leerjaar had ik mijn eigen moeder nog omgekocht om de gebreide lappenpop voor het vak handenarbeid, voor mij te maken. Ik haatte het. Dunne katoenen draad die aan de naalden blijft kleven, pedagogisch onverantwoord. Maar een paar jaar later werd breien dus een superalternatief voor stil zitten: voordeel 1. Daar kwam nog bij dat het kleine trauma dat ik had overgehouden aan het afdragen van de kleren van mijn neef verwerkt werd door het creëren van een eigen wintercollectie. Zelfs de vlekken op de roze fluwelen broek die ik met kettingvet van mijn fiets had aangebracht, had mama eruit gekregen. De broek had olifantenpijpen. Drie jaar eerder was de olifantenpijpenmode uit het straatbeeld verdwenen. De broek was van Niels. Mijn neef. De broek was roze. Iedereen in het dorp wist dat ze van Niels kwam. Iets maken dat bijna geen geld kostte en wat niemand vóór mij had aangehad: voordeel 2. En dan is er nog voordeel 3: een excuus voor leesluiheid. Ik ben geen grote lezer. Breien en lezen zijn geen goede vrienden. Breien en televisie wel. En zo zijn we 35 jaar verder, halverwege november. De mand met breiwol staat terug beneden. De lange wintertelevisieavonden worden hyperkinetisch doorgebracht, met een breiwerk én met de glimlach. Ik slaag erin om van zondag ook een winteravond te maken. Voordeel 4: mijn huisgenoten hebben met mij blij gezelschap. En als ze pech hebben, volgende week allemaal een nieuwe sjaal.