Ouwehoeren

“Hoe gaat het?” vraagt de mevrouw aan de kassa met de glimlach. “Goed hoor”, hoor ik mezelf antwoorden en terwijl ik de supermarkt uitstap, denk ik: helemaal niet goed. Ik ben boos. Het is het eerste jaar dat het winteruur me parten speelt. De twee lange weekends die de kalender ons net gaf, telden niet als compensatie. Integendeel. Net na vieren zei m’n lichaam me om me met een breiwerkje en bij kaarslicht in de zetel te nestelen, terwijl m’n hoofd nog een duizend-dingen-doen-lijstje opdrong. En ik ben boos. Boos op de file naar Brussel. Een file die geen file is. Vertragen en optrekken. Losgaan en stilstaan. Ik ben een knikker in een spel dat ik niet begrijp. Op de radio hoor ik het nieuws en dat maakt me ook boos. Is het noodzakelijk dat we als in een soap de malafide avonturen van topmanagers volgen? Mannen die – niet gehinderd van enige kennis van het échte leven – met de glimlach zitten te liegen over opportuniteiten en toekomstmanagement. Begrippen als ‘goed bestuur’ en ‘het belang van creativiteit’ worden met pokergezichten misbruikt. Ik wil met m’n vuist op tafel slaan en roepen: ”Hou daar onmiddellijk mee op!” Maar ik heb geen idee aan welke tafel ik me moet melden. En ook de merel in de tuin maakt me zenuwachtig. Hij springt vrolijk rond en pikt in elke mini-appel die er nog ligt. In plaats van eens een hele appel helemaal op te eten en wat over te laten voor andere volgers. En ik haat het dat al m’n spieren me elke ochtend zeggen: “Jij ben geen twintig meer, nee, zelfs geen dertig, en zet veertig ook maar uit je hoofd.” Ik ben boos op het rommeltje van papiertjes en ticketjes in m’n portefeuille. Ik haat winterjassen, de televisieprogramma’s die Robin ‘s ochtends kijkt, het restje spinazie dat uitgedroogd in een pot plakt, het paar schoenen dat ik niet vind, de lege Spa-flessen in Billies kamer, luchtbellen in zondagse pistolets, het onkruid tussen de stoeptegels voor de deur… Het gaat dus helemaal niet goed met mij. Integendeel. Ik draai me om en loop terug naar de kassierster toe. Heb ik haar gevraagd hoe het met háár gaat? Heb ik haar gezegd dat haar nieuwe kapsel haar beeldig staat? Nee. En dat zou ik beter doen, in plaats van te ouwehoeren.