Meisjes

R&B zijn samen 40 jaar – Robin zal lang moeten rekenen als ze dit leest – en dus geen snotneuzen meer. In mijn ogen zijn het nog twee kleine meisjes. Ze wonen nog steeds braaf thuis. Met ‘braaf thuis’ bedoel ik dat ze geen kot hebben, geen grote liefdes die hen dagen achter elkaar het huis uit lokken, dat ze over het algemeen in hun eigen bedjes slapen. Met ‘braaf’ bedoel ik niet dat ze lege flessen platgevouwen in de pmd-zak gooien, dat ze netjes hun vuile was in de juiste manden sorteren of dat ze Raf en mij verrassen met een zelfgemaakt driegangenmenu op een gewone woensdagavond. Nee, zo braaf ook weer niet. Maar daarover hoor je mij niet – toch zeker niet alle dagen – klagen. Ik ben blij dat ze ‘s avonds hun computertas in de gang laten slingeren en naast me in de zetel neerploffen om te vragen hoe mijn dag was en vertellen wat zij hebben uitgespookt. Als Billie me ‘s avonds laat sms’t ‘hier alles top, de prins gefilmd, Stijn Coninx en Matteo geïnterviewd… Journalistiek is écht wel leuk, mama :)’, dan ben ik blij en voel ik me bevoorrecht dat ik nog een plaatsje heb in haar duizend-berichtjes-per-dag-leven. Wat ik wel mis aan het half uitvliegen van R&B zijn de maaltijden samen. Er is altijd wel iemand onderweg en echt samen tafelen, vertellen en mopjes maken, lukt soms nog maar één keer per week. Vanmorgen nodig ik iedereen uit op een ontbijt. Raf en Billie moeten nog wel het bed uit gesupporterd worden en hoewel Robin zegt: “Hier had ik wel een croissantje bij verwacht”, zie ik dat iedereen geniet. Robin vertelt over haar essay ‘The Narrow Mind’ en Billie zegt leergulzig dat ze tot laat zal moeten monteren. Mijn twee kleine meisjes zijn geen kleine meisjes meer. “Ik mis het, zo samen aan tafel”, biecht ik op. “Wij ook”, zeggen R&B bijna in koor. En zo zitten we tien jaar terug in de tijd. “Toen zat papa nog buiten in het donker te roken en wuifde hij naar ons,” vertelt Robin, “ik mocht toen televisie kijken terwijl de boterhammen werden gesmeerd”. “Wat ben jij toch nostalgisch”, zegt Billie. Maar een minuut later zingt ze de begintune van hun lievelingscartoonreeks van toen. Het zijn weer kleine meisjes.