Regenweek

(Hoeveel water kan er uit de lucht vallen eigenlijk? Veel, zo blijkt. Ook in 2009 regende het…)

Normaal vind ik een regenbuitje wel gezellig. Het zalige getik op de glazen koepel, een reden om te luieren in de zetel, de goesting om wafelbeslag te maken… ik ben dol op de herfst. Behalve dit jaar. Deze week is het echt overdreven, ik word bijna neurotisch van het getik op de koepel! Raf is net thuis uit het ziekenhuis. Hij zou af en toe een wandelingetje moeten maken maar dat zal voorlopig in onze eigen gang gebeuren. Ik kan een herstellende zieke toch niet in dit weer naar buiten sturen? De stenen in de tuin hebben ook al zoveel water op hun donder gekregen dat ze zich met een gevaarlijk glad moslaagje hebben ingeduffeld. De vuilniszakken naar buiten dragen is nu voor helden; ik overweeg om er een fikse som bibbergeld voor uit te reiken. R&B moeten zich in duikerspakken hijsen als ze naar school vertrekken, maar halen moedeloos de schouders op. Ze zijn er dan ook van overtuigd dat dit rotweer deel van een groter complot is: “Als we in de les zitten, komt de zon af en toe piepen. En het is alsof de regen bij het horen van de schoolbel wordt wakker geschud!” Ik hoor ook 100 keer ‘Ik háát het!’ terwijl R&B hun natte kleren in de gang uittrekken en verplicht worden krantenpapier in hun doornatte schoenen te proppen. Onderweg naar huis vind ik twee verwoeste paraplu’s, ik voel de agressie er nog rondhangen. En terwijl ik aan een zebrapad sta te wachten, krijg ik een koude douche van een voorbijrijdende pestauto. Tijd voor wafels of er gebeuren ongelukken!