gepubliceerd op oktober 31st, 2013 | door ditte
1Winteruur
(Een week geleden hebben we allemaal op ouderwetse wijze onze klokken een uurtje bijgesteld. Bent u al helemaal mee? Dit raadseltje dateert uit 2009)
Mijn vader was wel in voor een beetje onnozelheid, een uitdaging of dwaze raadseltjes. Zo heeft hij ons eens twee weken beziggehouden met een stapel tijdschriften. Het enige wat hij zei, was dat er iets opvallends in te ontdekken was. De vraag was: “Wie vindt het?” M’n zussen en ik hadden elk een ander idee van wat er in te ontdekken was. Maud dacht dat er iets mis was met de paginering. Een dubbele telling misschien? Anouk begon het langste woord in elk magazine te zoeken. Titania zocht spellingsfouten en hield elk tijdschrift ook eens ondersteboven. Ik liet m’n zussen het moeilijke werk doen en wachtte op een kleine doorbraak bij een van hen. Maar die kwam niet. We vroegen papa om hints en kregen ze niet. Enkel een mysterieuze glimlach. We besloten alle informatie samen te leggen en afvinklijstjes aan te leggen. Een week later hadden we nog niets gevonden. Het werd tijd om mama in te schakelen. Zij moest voor ons een goed woordje doen en íets te weten komen. Zat de oplossing in een beeld? In een woord? In een getal? Papa loste niks. Als protestactie besloten we tijdens het avondeten niet meer te spreken. Als papa niets verklapte, dan vertelden wij ook niets meer… Er volgden wazige tips en er werden prijzen beloofd. Maar we zouden het nooit zelf gevonden hebben: op álle horlogereclames stonden de wijzers van de horloges op tien na tien, net lachende gezichtjes. Volgens papa verborgen verleiders. Ik denk vaak aan papa, maar bij de overschakeling van zomeruur naar winteruur denk ik altijd aan het raadseltje en glimlach ik. Net als de klokjes.
One Response to Winteruur