Verloren voorwerpen
“Drink anderhalve liter water voor u naar het ziekenhuis komt” zei Nadine die mijn scan-afspraak boekte. Nu zit ik hier met volle blaas en klotsende maag in de wachtzaal. Mijn tienbeurtenkaart moet vol namelijk… Een ziekenhuisbezoek komt blijkbaar ook nooit alleen. Er is terug buikpijn. Buikpijn die weg was. Maar ongevraagd en ongepland terugkwam. Ik fantaseer over wat er mischien en dan toch eventueel en mogelijk per ongeluk in mijn buikholte is achtergelaten. Het begint eenvoudig; een nietje, een stukje gaas? Maar al snel is the zotternij-sky the limit en maak ik met Robin een alternatief lijstje: een nietjesmachien, een kurkentrekker of een confettikanon? Het lijstje wordt aangevuld door iedereen die met de verloren voorwerpen bingo wil meedoen: de neusbrug van een bril, een hardgekookt ei, de schel van een pistachenoot, een spanriem, een lens, een tandenstoker, een mondmakser, een burrito, een plastieke speelgoeddino, een pollepel, een verroeste dynamo, een verlovingsring, een Tomorrowlandticket voor 2023… “Pas op”, zegt Billie “we moeten realistisch blijven, het kan ook iets heel kleins zijn. Een vingernagel of zelfs een klein mini snotje”. Ik kan altijd op de wijsheid van Billie rekenen. De scanner zal wellicht aantonen dat het gewoon de wazige leegte van de toekomst is die zo’n pijn doet. Een onbeschreven blad. Maar dan niet écht.
Wat is uw suggestie? #hinderlijkehindernis
