kolom

gepubliceerd op juli 2nd, 2020 | door ditte

0

Kleine zus

Schermafbeelding 2021-02-04 om 18.39.32We stonden samen aan de schoolpoort en ik maakte een onvergeeflijke fout: ik noemde haar job ‘winkeltje spelen’. Maud was toen al een heuse ‘mevrouw’ in de filmbusiness. Mijn slecht excuus: omdat ze mijn kleine zus is en zo zorgeloos door het leven huppelde dacht ik dat haar job écht een makkie was. Maud werkt haar hele leven al erg hard –té hard zullen haar zonen misschien wel beweren. Gisteren stond het in de krant. Maud Van de Velde wordt algemeen directeur van het Toneelhuis. Euh Hallo!? Mijn kleine zus? Ja-aa. Dat had ik zoveel jaar geleden in onze meisjeskamer niet durven voorspellen. Hoewel we daar al wel toneeltjes speelden. Maud, mijn kleine zus dus, en ik deelden ‘beddekes boveneen’. De 9-jarige Maud was soms wat bang-ig en wilde dat ik haar hand vast hield. Zo kon ze makkelijker in slaap vallen. ‘Handen geven’ was een kleine marteling. Zij sliep in het bovenste bed, voor haar was het makkelijk, zij moest gewoon haar arm tussen het bed en de muur naar beneden laten hangen. Ik moest op mijn rug blijven liggen en mijn arm, tegen de zwaartkracht in, omhoog houden tot hij tintelend en verlamd door Maud –die in slaap was getotterd– werd losgelaten. Maar uit bed klappen mag eigenlijk niet hè? Mag ik toch nog even mopperen over haar overdreven ABBA-adoratie, over haar verzonnen frans (te vergelijken met Joey’s frans), over haar onaanraakbaarheid. Ze was als kind door mama en papa niet te straffen. Aangekondigde reprimandes gleden van haar af als gesmolten boter van een stapel pancakes.
Het is wellicht die onafhankelijkheid en onaanraakbaarheid die haar gebracht hebben waar ze nu staat. Maud is niet onder de indruk van hiërachie, durft streng en rechtvaardig uit de hoek te komen, heeft geen vooroordelen, houdt van het leven en zonnebloemen, lijkt nergens van wakker te liggen, is een volhouder en een doener, dol op haar dorp in Italië en is verdomd goed gezelschap.
Maud, ik maak mezelf graag wijs dat ons ‘handjes geven’ jou een levenslange portie zelfvertrouwen heeft gegeven. Dat jouw ‘Arrival’ bij het Toneelhuis als ‘je de floop flee’ zal gaan. Dat je de boel zal runnen als was het een snoepwinkeltje. Kleine zus = grote zus. ❤️


over de auteur

ditte

het leven is wat je ziet, als je wilt kijken



Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden.


*

terug naar hoofding ↑
  • inschrijven voor de nieuwsbrief

  • tafelgenoten

    kitchen crew

    R&B alle dagen een beetje Helden van de Dag

    miauw

    schele’n barry, de kat die besloot ons te adopteren

    me

    saying hi & goodbye
  • onderwerpen