Ladder

Morgen dient zich nog eens een ‘vrijdag de dertiende’ aan. Laat ons als kleine kinderen doen alsof we niet weten hoe gevaarlijk dat wel is… Throwback Thursday uit 2009.

Een ladder op straat ga ik nooit uit de weg dat is flauwekul. Ik loop er gewoon onderdoor maar…

… als Raf ‘s avonds weg is, brand ik altijd een kaars, zodat hij veilig thuis geraakt. En ook omdat ik van kaarslicht hou.

… als ik erg aan iets twijfel, drink ik een glas melk. Dan komt de beste oplossing vanzelf.

… soms houd ik m’n wijs- en middelvinger gekruist over elkaar, terwijl ik iets heel erg wens.

… als ik gearmd naast m’n mama loop moeten we bijhuppelen totdat we beide hetzelfde been vooruit steken.

… als ik ‘s ochtends tegen de dag opzie, weet ik dat er een grote kans is dat er toch onverwacht iets leuks zal gebeuren. Soms zie ik met opzet tegen een dag op… hopend op een verrassing.

… een uitgevallen wimper die op m’n wang blijft hangen, geeft me, als ik hem wegblaas, recht op één wens.

… je weet maar nooit, tegen iemand die bij ons de deur uit gaat zeg ik altijd: “Voorzichtig zijn!”

… als ik laat onderweg ben, zet ik muziek van Al Green op in de auto. Dan kan er me weinig overkomen.

… als m’n linkerhand jeukt mag ik me aan een financiële meevaller verwachten. Rechter hand? Slecht nieuws!

… R&B, maar ook Anabel en Charlotte kregen een examenbandje van mij. Een onozel kleurig prularmbandje dat hen eraan herinnert dat ik 100% achter hen en hun studeerinspanning sta. Het kan ook geluk brengen.

… ik heb nog nooit een spin dood geklopt. Dat brengt vreselijk ongeluk.

Ben ik een aanstelster, onozel of gewoon bijgelovig?