Een plan
De dagen mogen van mij na half januari snel-snel langer worden. De wekker gaat ’s ochtends af en m’n ogen mogen ieder om beurt es checken of het buiten al licht is. Dat valt nog elke dag tegen. Deed me denken een dit stukje uit 2008. R&B nog gewoon netjes in het middelbaar en ’kinderen’. Nostalgie.
Het begin van de dag daar nemen we onze tijd voor. Voor mij mag het niet snel-snel. Iedereen krijgt z’n tijd in de badkamer. Wij eten niet rechtstaand een boterham maar proberen samen aan het ontbijt te zitten. Ook als iemand daarna een uur te verliezen heeft. Dat wil zeggen dat we vroeger op staan dan écht nodig is. Toen R&B kleuters waren kwamen ze dan ook élke morgen mee ‘in het grote bed doezelen’. Af en toe gebeurt dat nog. Zo liggen we vanmorgen wel heel erg op een hoopje want zowel Robin vond een badkamerbezoek te vroeg, slaat het dekbed open en komt naast me liggen: “Nog even doezelen”. Een minuutje later komt Billie de slaapkamer binnen: “Schuif es op zeg!” Het is stil. En dan zegt Robin: “Ik heb een plan. Als we eens allemaal gewoon blijven liggen en niet meedoen vandaag” “Prima plan!” vind ik “en we doen alsof we van niks weten” Billie ziet het ook helemaal zitten: “We kunnen ook zeggen dat het een andere dag is…” “Welke?” vraag ik en weet dat ze ‘zondag’ zal zeggen. “Laat me even denken,” zegt ze, ze lacht “16 juli 1980!” Nu ben ik even stil… “Oh, dat is niet eerlijk,” begrijp ik “in 1980 waren jullie er zelfs nog niet en moest ík vast en zeker naar school!” “Tja…” zegt Robin. Billie verbetert: “Moest je in juli ook naar school?” “Hoe laat is het?” vraag ik. “Half acht” gilt Billie en we springen alledrie uit bed. Raf is de enige man met een plan en blijft gewoon liggen. Het wordt rennen, tegen elkaar aanlopen in de badkamer en ik smeer snel twee boterhammen die R&B onderweg naar school kunnen opeten!
