Averechts
Throwback Thursday oftewel #TBT: Twee jaar geleden was het Woord van het Jaar ’frietchinees’. Toen schreef ik er dit over…
De voordeur staat al open. Ik sta met een voet op de stoep. ”Ga je nog iets zeggen ter opheffing van mijn genetisch ondermaats innerlijk?” vraagt Raf. Hij kijkt beteuterd. ”Is dit gezicht jouw coverbeleid?” vraag ik op de man af. Hij haalt zijn schouders op. ”Oei, ter opkrikking van je gezindheid kan ik een kort gezang forceren?” Raf staat nog in pyjama in de gang, hij rilt door de koude ochtendbries. Wat verderop komt een buurvrouw aangewandeld. ”Oké, ik doe de deur nu dicht”, zegt Raf. ”Als de klikspaanpolitie ziet dat ik nu nog niet ontnacht bent, dan zal er over ons gesproken worden!” Ik lach. Waarom zijn er ochtenden waarop wij ’andertaals’ spreken? Doen we dat om elkaar te plezieren? Of spreken we zo omdat zwijgen er niet toe doet? R&B babysitten niet, maar zijn ’deur-op-slot-opletters’. Ze verdelen de babysitbuit door elkaar badkamerbriefjes te schrijven. Het zijn geldwolven. Maar ik noem ze ’centenkavia’ en ‘dollarslang’. Er worden geen vragen bij gesteld. Ze verstaan me. Raf en ik zijn vanavond laat thuis, dus stuur ik een sms naar Billie: ’Wat voorziet de avondeten-auditeur voor vandaag?’ Billie antwoordt met een zakelijke sms, want het is net zij die ’startkabels’ al jaren ’elektriciteitsoverbrengers’ noemt. Of ’goedheid’ en ’kwaliteit’ moeiteloos voor elkaar inruilt. Zo zijn er heel wat woorden die wij normaal vinden, maar waar bezoek wel eens een bovenhoofdfrons bij maakt: bodderen (lawaai maken), vetsletten (extreem luieren) en jaardbeir (fruit eten). Wij hebben geen Woord van het Jaar nodig om onorthodox met taal om te gaan… Wij spreken al averechts.
Dit jaar komen we op 16 december te weten welk woord dit jaar een tiara krijgt… https://www.youtube.com/watch?v=SQPMg1g9EJQ#t=62
