Zorg dat je schoenen áltijd gepoetst zijn

”Geluk komt niet vanzelf, je moet eraan werken”

Elke maandag een portret. Een portret van een mama. Ze vertelt wat ze haar kinderen hoopt te hebben mee gegeven. Natuurlijk laat ik mijn eigen mama als eerste aan het woord. Wees gegroet.

Flora (81) is mama van vier dochters en tien kleinkinderen

“Wat zijn waarden? Ik heb dat altijd een heel beladen woord gevonden. Je geeft als ouder vooral veel mee door te tonen hoe je zelf in het leven staat. Zo ben ik er altijd van uitgegaan dat iedereen in mijn omgeving recht heeft op een tweede kans. Iedereen maakt fouten, hoe dan ook. Jijzelf, je partner, je kinderen, je vrienden. Allemaal leren we uit die fouten. En het heeft geen zin anderen op die fouten te blijven afrekenen.”

“Respect is nog zoiets. Respect voor het leven, voor materialen, voor jezelf. Respect in alle betekenissen en tegenover iedereen. Ik heb mijn kinderen geleerd dat ze anderen, zeker als ze ouder zijn, met ‘u’ moeten aanspreken. Ook mij, ja. In het begin lag dat bij de schoonkinderen wat gevoelig, maar nu zijn ze dat gewoon. Ik heb nog liever dat ze mij Flora noemen, dan dat ze ‘jij’ zeggen. Daar voel ik mij niet goed bij. Dan voel ik mij niet naar waarde geschat. Mijn dochters hebben er vaak opmerkingen of vragen over gekregen: waarom spreek jij je moeder aan met ‘u’? Maar dat kon mij niet schelen. Voor mij is dat belangrijk.”

“Net zoals: maak tijd voor elkaar. Heb aandacht voor elkaar. Ik had het geluk dat ik een moeder aan de haard was. Ik had tijd. Maar in de drukke maatschappij waarin we nu leven, zie ik dat wel eens verloren gaan. Toch zou ik aanraden: ‘Eet als gezin minstens één keer per dag samen.’ Dat is belangrijk om van gedachten te wisselen. Om te luisteren naar elkaar en te horen wat er is gebeurd, hoe de dag is geweest. Dat heb ik altijd belangrijk gevonden. Mijn man was daar ook zeer bedreven in. Als één van de dochters vroeg of ze van tafel mocht, dan gooide hij snel een onderwerp op tafel waar we over konden doorpraten. Iets wat op het nieuws was of dat we ergens hadden gehoord. En waardoor we nog lang bleven zitten en discussiëren. Zo heb ik mijn kinderen zien groot worden, zien evolueren. Want eerst zeiden ze natuurlijk niet veel. Maar gaandeweg leerden ze hun mening formuleren. En luisteren naar elkaar. En aanvaarden dat niet iedereen dezelfde mening heeft. Dat zijn dingen die niet vanzelf gaan. Dat moet je leren.”

“Nog altijd vind ik praten met elkaar het allerbelangrijkste. Het leven is te boeiend om oppervlakkig te zijn. Voor kerst of nieuwjaar stuur ik mijn kinderen en kleinkinderen een kaartje met een vraag op. Iets waarover ze moeten nadenken. Bijvoorbeeld ‘Wat is tijd voor jullie?’ Of ‘Wat is het beste boek dat jullie ooit hebben gelezen?’ Of ‘Welk liedje uit je kindertijd is je bijgebleven?’ Of ‘Wat is thuis voor jullie’? Als we dan allemaal samenkomen mag iedereen zijn antwoord formuleren. Ik neem alles op op een bandje om er nadien nog eens naar te kunnen luisteren. Ik heb veel fragmenten zelfs onlangs op cd laten zetten. Daarna krijgen ze een klein cadeautje dat verband houdt met die vraag. Ik vind het heel belangrijk om te weten hoe mijn kinderen en kleinkinderen denken of waar ze mee bezig zijn.”

“Toen mijn man op 53-jarige leeftijd is gestorven, heb ik moeten leren om zelf weer mijn geluk te vinden, om nog iets te maken van mijn leven. Want welke tegenslag je ook hebt, het heeft geen zin om te blijven zitten. Het leven is één grote zoektocht. Je moet gewoon keuzes maken. Soms komen de kleinkinderen eens raad vragen. “Mamieke, – zo noemen ze mij – wat is het verschil tussen liefde en verliefdheid? Dan antwoord ik: volg je gevoel. Ga ervoor en is het niet dat wat je had verwacht, dan kun je nog bijsturen. Je geluk moet je zelf in de hand nemen. Geluk komt niet zomaar vanzelf. Je moet eraan werken. Elke dag opnieuw.” (tekst: Sylvie D’Hoore, foto: Tosj Engelsma) 1/52

Wat ik nog belangrijk vind:! Leg een serviet klaar bij elke maaltijd ! Zeg mensen dat je hen graag ziet ! Zorg dat je schoenen altijd gepoetst zijn ! Geef een stevige handdruk ! Zorg dat je altijd een verse zakdoek bij hebt

Sylvie D’Hoore (42) is freelance journaliste, mama van Alice (14), Oscar (12) en Leon (9) en getrouwd met Fabrice. Ze houdt van verre reizen, uitslapen, lezen, lopen, eten met stokjes, chocolade bij de koffie, enthousiaste mensen en boeiende levensverhalen.
Tosj Engelsma (18) is fotograaf met ambitie. Hij is een beetje zot en dol op z’n hond Roosje.