Manager

Spijtig toch dat ‘manager’ zo’n lelijk woord is. Want zijn we niet allemaal een beetje manager? Het antwoord is natuurlijk: ja. Of theoretisch: al wie iemands zaken regelt mag zichzelf manager noemen. En wat doen we elke dag opnieuw? Juist ja: managen. De tijd alvast. Wat staat er op de kalender? Wie kookt er vandaag? Wanneer is er tijd voor het luisteren naar de leuke verhalen van de anderen? Wie zet de vuilbakken buiten? Wat heeft de werkdag te bieden? In het weekend noemt Raf het ‘dadendrang’. Nog voor we het ontbijt afruimen wordt er voorzichtig gepolst naar mijn ‘dadendrang’ en vervolgens naar de gewenste betrokkenheid van zijnentwege daarin. Allemaal managen. Wat wordt nog gemanaged? Of anders gezegd: gefikst. Vrouwen managen toch met plezier alle onverwachte gebeurtenissen die ons pad kruisen? Een zieke man? Een lekke fietsband? Een onbetaalde rekening? Even snel tussendoor ‘managen’ en klaar. In de vriendschap zijn we emotionele managers. Momentjes met vriendinnen worden ‘gemanaged’. Een kort telefoontje vanuit de auto, een nachtelijk smsje, een gedachte voor het slapen gaan… niks mis mee, integendeel we doen het allemaal omdat vrienden ons meer onszelf doen zijn. ‘Een manager probeert z’n objectieven te halen’, zo lees ik ook als ik het woord ook nog eens google. Is de opperdoelstelling niet elke avond iedereen naar best vermogen veilig te slapen leggen? Hebben ik al wie in mijn hart zit, iets gegeven vandaag? Een grap gemaakt voor Robs toen het nodig was? Voor troost gezorgd als Billie het moeilijk had? Op de redactie iets slims gezegd, de dag gemanaged? Dat doen toch alle vrouwen elke dag opnieuw. Schrap dat lelijk woord ‘manager’ uit alle woordenboeken en vervang het gewoon door ‘vrouw’ en ‘vrouw zijn’!