gepubliceerd op februari 15th, 2020 | door ditte
0Charlie
Het was een Miami Vice-achtige verschijning maar hij was te laat. Flink te laat op het sollicitatiegesprek. En het feit dat hij een rode trui aan had maakte me een beetje zenuwachtig. Mijn zus had me verteld dat ze op élk sollicitatiegesprek iets roods aan deed. Niet altijd zichtbaar maar wel zonder uitzondering iets roods. Omdat Rood onbewust je zelfvertrouwen verhoogt. Rood is de kleur die gedragen wordt door winnaars. Rood draag je als je iets wil binnenhalen. Een soort sollicitatie-the-secret. Mijn zus is slim en dus neem ik aan dat ze gelijk heeft. Die trui, knalrood als de lak op een rood kleurpotlood, was niet subtiel. Er zat een winnaar voor me. Of iemand die het heel erg wilde zijn of worden. Maar waarom dan het risico lopen en zo onfatsoenlijk laat arriveren? Ook dat kon een strategie zijn. Je kan maar één keer een eerste indruk maken. Te laat komen maakt indruk. Zeker voor een job die aaneenhangt van de deadlines. Wat er tijdens het gesprek gezegd werd herinner ik me niet. Wel de rode trui dus. En de eerste indruk. En m’n besluit om met Tom samen te werken. Tom: de Columbo van de redactie, zo bleek. Tom had er een handje van weg om een irritant aantal keren per dag mijn bureau binnen te wandelen met een vraag. Eéntje maar. Meestal een goeie vraag die me deed nadenken over de do’s & don’ts van bladenmaken. Maar dat is naast de kwestie. Als hij z’n antwoord had stapte hij buiten. In de deuropening deed hij een ‘Columboke’: ‘Zeg… nog één ding…’. Ik voelde me vaak betrapt, ik was de hoofdredacteur die een paar fouten op het geweten had en Tom had in de zakken van zijn virtuele regenjas een paar aanwijzingen die me gingen ontmaskeren. Heeft hij niet gedaan. Hij probeerde me wel tot het eten van peren te bekeren. Tom was een gezonde Kojak: hij at elke dag een peer of tien. We werkten –in ons eigen Hawai– een hele trits jaren samen. Hij werd mijn Magnum P.I. en dat was 98% van de tijd fijn. En dan werden onze wegen omgeleid. De avonturen van Cagney en Lacey stopten ten slotte ook na 6 jaar hilarische samenwerking. Tom is jarig vandaag. Nog eentje die ik niet kan laten liggen: gelukkig heeft hij thuis zijn eigen Charlie’s Angles. ‘Goodmorning Charlie! hApItOEjoe!’