Verkiezingen
Deze ‘Wat als?’ begint met een aangepord debat op facebook. Vriend M vraagt: ‘blanco of half-z’n-gat stemmen?’. Mijn mening? ‘Blanco is grijs. Het is niet mee doen, kan je evengoed niet gaan, het lijkt alsof je je neerlegt bij de keuze van anderen. De minst goede keuze is beter dan geen keuze. Zoals als je moet kiezen wat je gaat eten…’ M is er nog niet uit: In die logica zou wat hem betreft ‘even niet eten’ de beste optie zijn, lees ik. ”Maar het restaurant is geboekt, de gasten zijn er, iedereen heeft al besteld en de ober staat je met een grijns aan te staren…” chat ik terug. En in mijn hoofd ontstaat de menukaart van het restaurant dat de verkiezingen pretenderen te zijn.
“Een mousse van kippenlever op een bedje van zwarte rijst, afgewerkt met een opgelegde zure mossel, ‘surf and turf’ zo u wil” hoor ik de garçon voorstellen “of kiest u een soepje van vergeten groenten met een kleine surplus als u wilt dat deze gewassen en ook gegaard zijn? Een ceviche van blauwe vinvis in een sausje van lavas, te eten met zilveren bestek is de volgende suggestie. Maar u kan ook simpleweg kiezen voor een variant op oeroud vlaams stoofvlees waarvan het recept zo vaak aangepast werd dat het een heel klein beetje naar duizendjarige eieren smaakt, lekker gelei-achtig in de mond. Er is ook de sharingformule met de mensen die daar over de keukengrens aan het fornuis zitten, dat is het verrassingsbordje voor durvers en lieden die zich graag voordoen als empatische levensgenieters. Als u het echt bent zou ik het u afraden. Of kiest u voor een lauwe fondue van in de nabijheid van de toekomst geproduceerde kazen, nog nooit geproefd maar wel zeer goed omschreven? Het verloren brood met net wat teveel gezouten boter is de laatste optie die ik u kan voorstellen, dat wordt vergezeld met een heerlijk glas kraantjeswater.” M, wat als je hieruit zou moeten kiezen? vraag ik me af. Ondertussen heeft M zijn eigen menukaart geschreven of gezien, denk ik en ziet hij het feestelijke van deze democratische dag terug een beetje in, want er verschijnt ‘CHAMPAGNE!’ op m’n grijnzende-ober-vraag.
”Dat hebben we niet in huis” antwoordt de ober.
