Groeien

We hebben elkaar al bijna een week niet gezien. Gelezen wel, per sms. En ook wel gehoord. Dat herinner ik me niet maar het is wel zo. Billie komt àltijd zeggen dat ze thuis is, zelfs al is het voorbij het midden van de nacht. Maar dat herinner ik me dus niet altijd. En we missen elkaar omdat ik de ene dag vroeg weg ben en zij nog in haar bed ligt. De andere dag is Billie voor dag en dauw op reportage. Een paar dagen geleden hoor ik haar in de badkamer. Ik vraag of ik voor haar iets kan meebrengen. ”Hoeft niet mama, er zijn 2 vrienden blijven slapen en we vertrekken zo meteen naar school”. Dat vind ik zonde en ik stel haar voor om koffiekoeken mee te brengen en die kunnen dan mee naar school en daar opgegeten worden. “Oh, dat is lief” zegt Billie. Onderweg naar de bakker krijg ik een telefoontje van Inge. We hebben heel wat te vertellen en ik blijf op de hoek van de straat in een streepje zon staan babbelen. Als ik een half uur later terug thuis kom, zie ik meteen dat Billies fiets al weg is. Ik bel haar en hoor dat ze net op school is aangekomen. “Wij hebben een montagecel geboekt en moesten er écht op tijd aan beginnen hoor” roept Billie door de telefoon “het zijn de laatste finishing touchs want ons filmpje wordt kort na de middag gevalueerd, daaag en sorry hoor mama”. Ik besluit de koffiekoeken even naar Billies school te brengen. Het is maar een kwartiertje fietsen. Ze is zo blij me te zien nadat ik haar gesmst heb dat ik aan de voordeur van de school sta en ze doet een heus vreugdesprongetje. En zo steel ik 5 minuten van haar montagetijd en vertelt zij wat er vandaag en de komende dagen nog op het programma staat. Mijn Billie. Ze doet me soms aan m’n vader denken, zoveel energie, zoveel zin in het leven, zo georganiseerd dat ze bijna niets hoeft te missen. En dan vanmorgen… Het betere ‘eerste schooldaggevoel’ zit tot in haar schouders. Ze is zenuwachtig. Ik denk niet dat ik Billie al vaak zenuwachtig heb gezien. Morgen begint haar stage. ”Het is een kleine drempel. En morgen kom je met een vreugdesprongetje naar huis, dat weet ik zeker”. Ik zal ze de komende weken nog minder dan anders zien. En haar stageplaats is te ver voor het fietsen van ontbijt. Veel succes Billie en veel sterkte aan iedereen die deze week terug aan start wil gaan staan!