Plantje
Bijna elke dag heb ik het gevoeld en geweten: dit is de leukste job ter wereld en die neemt niemand me af. Dat ik ze mezelf zou afpakken, dat had ik niet kunnen voorspellen. Ik kijk naar wat er allemaal in de weegschaal van die job ligt, dat is best veel: superdeluxe toffe collega’s en gewaardeerde lezers, moeilijke cijfers en saaie vergaderingen, de kans om te spreken, de kans om te zwijgen. Heel veel plaats voor goede ideeën -niet allemaal van hetzelfde gewicht, maar toch. En applaus. En struikelen, vallen en opstaan. Plezier en verdriet en ‘wat hebben we goed gelachen’. Er moest veel geregeld worden ook, en in ‘t oog gehouden worden. Het was nooit gelogen dat ik dat met plezier heb gedaan. En geleidelijk aan begon er iets door te wegen waarvan ik zelf niet wist dat het in de weegschaal lag. Het is moeilijk uit te leggen, mijn werk is een soort plantje. Geen exotische cactus, gewoon iets simpels van hier. In een potje. Maar wel met kleurige bloemen. Om die te krijgen moest er gesnoeid worden en was er veel water en genoeg zon nodig. Dat is op zich niet teveel gevraagd, toch? En er was plaats in de pot voor wat onkruid. Dat mag van het plantje, daar steken haar eenvoudige bloemen mooi tegen af. Maar op een dag zijn water en snoeien niet meer voldoende en staat het onkruid in de zon. Dat overkomt boerenplantjes en dat is helemaal niet erg. Dan moeten de wortels goed afgeschud worden en krijgt het plantje een nieuwe kans in een nieuwe pot. Dat hoop ik van harte voor mezelf: een nieuwe pot, zodat ik nieuwe bloemen kan groeien. En weer zal er plaats zijn voor onkruid, dat weet ik ook wel. Volgende week neem ik afscheid van u. Met spijt want ik had u graag nog verteld over R&B, over mijn angst voor het lege, over hoe Raf de nieuwe keuken zal inrichten. En over het zesjarig meisje dat me vorige week in een winkel aansprak en vroeg waar ik woonde. “Ik woon bij mijn mama en papa” zei ze er trots achter. “Ik ben op zoek naar een nieuwe bloempot” wilde ik antwoorden maar ik kreeg de kans niet en dat is maar goed ook.
