Waarom?

‘Bestaan er vliegtuigen waarop nog gerookt mag worden?’ vraag ik me af terwijl ik me vastgesp onderweg naar Portugal. Dat zal toch wel niet? Waarom wordt er dan nog steeds vermeld dat het een rookvrije vlucht is? En – nog gekker – dat er niet gerookt mag worden zolang de verbodspictogrammen opgelicht zijn? En waarom bestaan er sowieso nog niet-rokers-lichtjes in vliegtuigen? De week die nu aan de voordeur staat te popelen om aan te bellen zal barsten van de ‘waaroms’. Een nieuwe professionele uitdaging is reuzespannend zolang erover gesproken wordt, maar eens de vooravond van het avontuur valt, zijn er vooral vragen. De laatste dagen barsten – bij wijze van oefening – al van de vragen. Meer dan één zal onbeantwoord blijven, zo blijkt. De niet-rokersvraag is er eentje uit een hele lijst. Waarom ben ik boos op mezelf en blij voor mezelf tegelijkertijd? Boos omdat ik soms verkies te zwijgen en daarna heel veel ‘esprit d’escalier’ heb. Een trap vol juiste antwoorden zo hoog als een kathedraal staart me nu aan. Blij omdat de zon me nog een lentemoment op het terras geeft. Waarom heb ik niet in de zee gezwommen tijdens m’n korte vakantie? Waarom heb ik buikpijn als Robin zichzelf als opdracht van de dag ‘een nieuw vriendje maken’ geeft? Wijzer en slimmer zal ik deze week wellicht niet ontmoeten. Waarom is een nieuwe start tegelijk leuk en beangstigend? Waarom gooit Billie zingend de deur achter zich dicht? Zoveel leergierigheid en goesting naar het nieuwe… dat is bijna strafbaar. Waarom staan er zeven paar schoenen klaar, net voor ik naar m’n eerste werkdag vertrek? En waarom begin ik te nagelbijten – doe ik normaal niet – als ik naar de klok kijk? Waarom laat ik me nog zo teleurstellen door vrienden die beter zouden moeten weten? Omdat mijn ‘graag zien’ onduidelijke grenzen heeft? Waarom mis ik net nu m’n vader, die ongetwijfeld iets wijs zou hebben gezegd? Iets waar ik écht iets aan had. Bijvoorbeeld: roken werd al in de jaren 90 in alle vliegtuigen verboden. Een zekere Beatrijs vergat door een allesoverheersend liefdesverdriet het schrappen van de lichtjes door te geven aan het ontwerpbureau. Vandaar dat ze er nog steeds zijn. Volledig verzonnen. Maar ik heb er iets aan.