Deuren

(het zou kunnen dat ik zenuwachtiger ben dan Robin zelf, morgen eerste dag universiteit, waar gaan we dat schrijven? ik wens haar een opperbeste start, sympathieke nieuwe vrienden en heel wat ‘daar-heb-ik-wat-aan-lessen! drie jaar geleden schreef ik iets over haar onschuldige wijsheid, toen waren we nog erg ver weg van deze bijzondere dag)

Robin en school, laat ons zeggen dat het geen ‘perfect match’ is. Robin is een dromer, een verteller die het niet zo nauw neemt met de digitale wereld waarin dingen zwart of wit, juist of fout zijn. Dit jaar stapt ze weer eens een nieuwe school binnen, een school waar ze niemand kent. Ze is van plan er het beste van te maken. Om het nieuwe begin meer kracht bij te zetten, heeft ze zelfs haar haar kort laten knippen. Hopelijk zijn in de nieuwe school de getallen in de wiskundeles iets minder stressvol. Robin is het stoerste meisje dat ik ken. Als je niet goed in cijfers bent, word je nogal snel als lui en een beetje dom of ongemotiveerd bestempeld, en eigenlijk is dat echt niet eerlijk. Het feit dat Robin graag vertelt en luistert, is net wat van haar een bijzonder meisje maakt. Een school vinden, is ontzettend moeilijk en Robin weet ondertussen wel dat schooldirecties haar een beetje ‘raar’ vinden. Dat is niet makkelijk, want Robin vindt zichzelf helemaal niet raar. “Ik ben het zo beu te horen dat ik er niet écht bij hoor!”, zegt ze een beetje boos als we weer een evaluatiegesprek hebben uitgezeten. Als ze ‘s avonds gaat slapen, probeer ik haar op andere gedachten te brengen: “Och Robin, zeg nog eens iets wijs voor je naar bed gaat.” Ze kijkt even rond en zegt: “Voor elke deur die in m’n gezicht wordt dichtgeslagen, gaat ergens anders wel een deur open… denk ik. Slaapwel mama!” En ze loopt de trap op. Ik zit een hele tijd stil voor mij uit te kijken. Verbaasd over zoveel wijsheid. Zoveel wijsheid uit zo’n kwetsbaar meisje. Respect! Ik hoop met heel m’n hart dat er meer dan één nieuwe deur voor haar opengaat.