kolom

gepubliceerd op februari 7th, 2021 | door ditte

0

Nierbekkens

Schermafbeelding 2021-02-08 om 11.00.28‘Is dit dan het jaar dat ik een herinnering word?’ vraag ik me af terwijl ik naar de kastdeuren in het spoedkamertje zit te staren ‘Het jaar dat mijn foto op een kaartje op random schouwen iets te lang stof zal pakken?’ Dat kan toch niet? Mijn grootmoeders hebben de 100 jaar aangetikt. Ik ging er dus van uit dat ik nog evenveel voor de boeg had als al achter de kiezen. Wat? Euh, echt? Ga ik nu dood? Wanneer is nu dan? Mijn gedachten zijn als het balletje in een flipperkast… Is dit mijn exit-ticket? Hoe vertel ik het straks? Heb ik het gestreken goed uit de strijkkamer al opgeborgen? Ga ik binnenkort heel ziek zijn? Waarom zijn niervormige bekkens niervormig? Waar ligt die parkeerboete die ik nog moet betalen? Weet Robin nog welke liedjes op mijn begrafenis gespeeld moeten worden? Dat hebben we ooit in een melancholische bui besproken. Als de tumor nu niet gevonden was, wat was er dan gebeurd? Bel ik Robin om me op te halen? Maar wat zeg ik dan? Zal ik kou hebben als ik zonder jas van hier naar huis stap? Moet ik nu een bucketlist maken? Heeft de dokter onder dat mondmasker een perfect gebit of toch een scheef tandje? Als wie of wat of hoe wil ik graag een herinnering zijn? Het herinneringskaartje wordt onder m’n neus geschoven. Over 5 dagen heb ik een afspraak bij een uroloog. “Zal u het niet vergeten?” Nee, ik denk het niet… en “We weten verder echt niet waarom u zo’n buikpijn hebt… zal het gaan om naar huis te gaan? Hebt u iemand waarmee u kan praten? Hebt u al uw spullen bij u?”
Laat me. Ik besluit om te voet naar huis te gaan. Het zal me goed doen de rollerdex van vragen in m’n hoofd een beetje op orde te brengen. Halverwege naar huis, rinkelt mijn telefoon. Het is de spoedarts: “U was daarnet nog hier, we hebben iets over het hoofd gezien, er is wel een verklaring voor uw buikpijn, u hebt een zware dikkedarmontsteking en u moet snel aan de antibiotica”. Ik sta in een donkere stille straat, even ver van huis als van het ziekenhuis. Ik heb een uur geleden gehoord dat er een tumor op m’n nier groeit. Ik vraag me af of iemand mijn schoenencollectie zou willen. Is de bestelling van de vuilbaksticker al bevestigd? Waar is er een apotheek van wacht?


over de auteur

ditte

het leven is wat je ziet, als je wilt kijken



Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden.


*

terug naar hoofding ↑
  • inschrijven voor de nieuwsbrief

  • tafelgenoten

    kitchen crew

    R&B alle dagen een beetje Helden van de Dag

    miauw

    schele’n barry, de kat die besloot ons te adopteren

    me

    saying hi & goodbye
  • onderwerpen