Tellen
Slapen is het makkelijkste wat er is. R&B, mijn ongelovige dochters, denken dat ik een komediant ben en namen dus regelmatig de proef op de som. Ze kwamen op de rand van m’n bed zitten om te zien of ik binnen de 10 tellen in slaap was. Jaren heb ik het gekund. Tien, negen, acht, zeven, zes, vvvv… weg. Zalig. De laatste tijd lukt me dat niet meer. Ik wil me zelfs niet afvragen waarom… teveel aan mijn hoofd? Mijn leven is teveel veranderd. Alles is nieuw en het oude omwikkelt me nog strak als de doeken rond een pasgeboren Russische baby. Een dagelijks gevecht met mezelf en de wereld. Het elastische verleden en de knokige toekomst. Vroeger vond ik mensen die zeiden dat ze niet konden stoppen met denken, aanstellers. Je denkt gewoon aan niets, sluit je ogen en glijdt weg. Niet zo moeilijk. Maar de laatste tijd moet ik mezelf bij de aanstellers rekenen. Als het niet de creatieve uitdaging van morgen is, dan zijn het herinneringen die alles in vraag stellen of is het de vraag of R&B wel gelukkig en veilig zijn. Zullen ze het me zeggen als ze het niet zijn? Zou ik het hen zeggen? Ik lig in bed en tel. Na de vvvijf zijn mijn gedachten alweer bij een lijstje vragen die geen antwoord hebben, een lijstje vriendinnen die ik echt eens een handgeschreven brief zal schrijven, een lijstje to do’s voor m’n collega’s, een lijstje van lijstjes. De slaap kan me niet meer zo snel vatten. En ik de slaap niet. Dus denk ik aan m’n schuif in de keuken. Ik heb namelijk heel veel ontbijtkommetjes. Zo’n romantisch kommetje, een getrouwd koppel van twee assorties of een bont porceleinen gezinnetje… ze zijn onmogelijk om te laten staan op een uitverkoop of op een rommelmarkt. Ik probeer ze met m’n hoofd in het kussen te benoemen. Eentje in prachtig appelblauwzeegroen met een barst die frans spreekt, twee met polkadots in complementaire kleuren, een zwart japans met bloedrode binnenkant, eentje met spikkeltjes, dat precies smeekt om nog eens extra afgewassen te worden, een paar Portugese handgeschilderde die vooral dienen om Schele’n Barry –de kat– eten in te geven, een vvvvrolijk… en ik ben weg. Teveel gedachten hebben maar één remedie: teveel ontijtkommetjes. Tellen. Slapen.
