Battledress
‘Doe dat toch niet!’ roep ik wanneer Jani de roze baret opzet die hij op het einde van z’n legerweek krijgt. ‘Die kleur staat jou niet, jij moet voor petrolblauw of karamelbruin gaan!’ Maar Jani is op televisie en kan me dus niet horen. Hij marcheert met opgeheven, gemutst hoofd de eerste aflevering van ‘Jani Gaat…’ uit. Jani woont bij mij in de buurt. Ik zie hem weleens als ik terugkom van de supermarkt of als ik toevallig naar buiten kijk. Dan denk ik: ‘Ik moet hem eens zeggen dat ik fan ben.’ Van z’n oneliners, maar ook van z’n goed hart. Want hoe cru hij soms is als hij kapstokken uit de lelijkste kleerkast van Vlaanderen trekt, zo meelevend is hij als hij wat verder van zo’n kast verwijderd is. Ik ben ervan overtuigd dat achter Grote Bek Jani een hele lieve Jani schuilgaat. Maar ik heb Jani nog nooit durven aan te spreken, want telkens heb ik net die trui of blouse aan die er niet uitziet maar wel lekker zit. Of die broek waarover ik niemand hoef te vragen of mijn poep er niet te dik in is. Ik wéét het namelijk al. Dus liep ik hem voorbij. Maar dat gaat vandaag niet. Want ik heb een date met Jani. ’s Ochtends sta ik te mijmeren voor de spiegel. In gedachten kijkt Jani mee. Iets chics? (‘Chic? Uit een kauwgombak getrokken zeker?’) Iets hips? (‘Kleed je naar je leeftijd, schat.’) Iets nonchalants? (‘Maar kind, dit is zo… ander universum!’) Of iets unieks? Já, dat doe ik. Beter afgemaakt worden met iets origineels om het lijf dan een grijze broek, waarin m’n poep er dus enormous uitziet. Het wordt een groen kleedje, door mijn zus gemaakt. En een model dat me flatteert, met een hakje eronder. Niet te hoog maar net vrouwelijk genoeg en geschikt voor m’n leeftijd. Dan nog bijpassende oorbellen, en hop naar Jani. In zijn nieuwe programma krijgen we een heel andere Jani te zien. Een warm gesprek met een collega-soldaat tijdens het ‘wapens kuisen’, een ontroerende Jani aan de telefoon met z’n mama… Omdat de eerste aflevering over onze strijdkrachten gaat, is de ontmoetingsplaats volledig in legercamouflage gedresst. Terwijl ik met Jani op de foto ga, lacht hij: ‘Je had je kledij niet beter kunnen kiezen, je verdwijnt met dit kleed helemaal in de achtergrond.’ Toch blijf ik fan!
