Zwaan

‘Witte zwanen, zwarte zwanen, wie wil er mee naar Engeland varen?’ Dat kinderliedje kent iedereen. Maar Engeland blijkt gesloten en de sleutel is gebroken.
Ik ontmoet Maureen. Zij is al meer dan 90.000 keer – op een zelfgemaakt vlot dan nog – naar Engeland gevaren. Of toch in de beleving van evenveel bioscoopbezoekers die naar de film ‘Helden van de Zee’ gingen kijken. Ik kende Maureen, die bekend werd dankzij ‘Idool’, ook van het Ketnet-programma ‘Helden’, waarin ze samen met Dempsey, Nico en Sieg, nog ver van de zee en Engeland, knotsgekke experimenten uitvoert en een heleboel – niet altijd voor herhaling vatbare – stunts uithaalt. Maureen is in het heldengroepje het buitenbeentje en toch ook weer niet. Ze is ánders omdat ze met een hoog girlie-gehalte tussen de stoere jongens huppelt. Op het eerste gezicht denk je: ’Die is vast bang om zichzelf vuil te maken.’ Maar eigenlijk is ze van bijna niets bang, rolt ze door de modder en schuwt ze geen enkel gevaarlijk werktuig. Een soort Vlaamse Pippi Langkous.
‘Hoeveel ‘stoerheid’ zit er nu écht in jou?’ vraag ik haar. Maureen weegt gelakte nagels af tegen een roetsjbaan, bloemenrokjes tegen onverwachte avonturen. ‘Fiftyfifty’, zegt ze uiteindelijk. De ene dag een witte zwaan, de andere dag een zwarte.