Helden
Voor Billie zijn ‘de meisjes’ van ‘VTM Nieuws’ échte Helden. En Julie Colpaert in het bijzonder. ‘Later wil ik ook zo worden’, zei Billie een aantal jaar geleden en ze ging journalistiek studeren. Ik begreep helemaal waarom. De jonge vrouwelijke verslaggevers van vandaag zijn eigenlijk stuk voor stuk frisse, gedreven vakvrouwen!
Het is nog het leven ‘vóór’ (de aanslagen) wanneer ik Julie Colpaert ontmoet. Zij is het gezicht van ‘Lotgenoten’, de nieuwe reeks van ‘VTM Nieuws’. ‘Lotgenoten’ zal elke week een ‘ramp’ uit onze recente geschiedenis opnieuw onder de aandacht brengen. Voor Julie is het wennen om de reportages enkel in te leiden. Normaal staat ze midden in de gebeurtenis.
We bekijken samen de eerste aflevering. Die is erg aangrijpend, een reconstructie van de storm die van Pukkelpop vijf jaar geleden een ware hel maakte. De getuigenissen van de familie van Marijke snijden in mijn hart. Ook ik ben die bewuste avond in m‘n auto gesprongen om zo snel mogelijk in Kievit te zijn. Sms’en en telefoneren leverde niets op en Robin was dáár. Haar eerste festival. Bange uren. Maar wij waren bij de geluksvogels. Robin en haar vrienden kwamen er met de schrik vanaf. Het jaar nadien gingen ze terug. Ik wist niet goed wat ik daarover moest denken. Of dat wel een goed idee was. Maar ik was opgelucht toen ik de vrolijke sms van Robin kreeg: Ik happy!
Nog geen 24 uur na m’n ontmoeting met Julie zie ik haar op televisie. Ze staat op een paar honderd meter van de ravage in de luchthaven van Zaventem. Een ramp. Er zijn amper woorden om de gruwel van wat er gebeurd is te omschrijven. Dit treft ons allemaal. Woede, onmacht, verdriet, maar ook angst. Angst is een emotie waar je niet voor kiest, ze neemt gewoon over. Ik hoop van harte dat we ons niet laten lamleggen door deze nieuwe angst. Laten we elkaar extra knuffelen en zeggen dat we elkaar graag zien. Het klinkt wat melig, maar een dag als 22 maart moet ons toch even doen stilstaan en onze ergernissen, besognes en werkstress doen relativeren. Er elke dag het beste van maken, daar gaat het om.
Terwijl ik dit schrijf, is het hele verhaal van de aanslagen nog niet verteld. Maar wat doen ze dat goed, ‘de meisjes’ van VTM. Ze zijn vanaf nu ook míjn helden. Ze brengen verslag uit met het juiste evenwicht tussen betrokkenheid en feiten, op een menselijke en rustige toon. En dat is goed. Dat is wat we nodig hebben.
