kolom

gepubliceerd op februari 10th, 2015 | door ditte

0

Maandagavond

IMG_9464Een Throwback Thursday heb ik niet nodig om zomaar out of the blue aan mijn vader te denken. ”Zou je ‘s avonds liever nog een symfonie moeten componeren in plaats van met een frons aan je computer te zitten?” vraagt Robin voor ze slaapwel zegt en de trap oploopt. Robin is gek. Iedereen die haar kent weet het. Robin kan tijdens het eten zuchten en zeggen: ”Ach studeerde ik maar chemie…” Als ze dan onze aandacht heeft, voegt ze eraan toe: ”Mijn leven zou een droom zijn, ik zou jullie wonderkind zijn”. Ze studeert fotografie. Het soort fotografie waar nog heel weinig chemie aan te pas komt. Ik heb zelf ook fotografie gestudeerd. Lang geleden toen de gebroeders Lumière nog mannen met tuinslangen fotografeerden. Papa bouwde toen een stukje aan de garage bij en dat werd mijn donkere kamer. Vier kubieke meter vol chemie. Een aantal avonden per week zat ik daar. In de winter moest een elektrisch vuurtje voor de sfeer zorgen. Maar dat deed het niet, het ging enkel heel erg stinken omdat ik er in het donker fotochemicaliën op morste. Ik haatte het. Maar duizend jaar later denk ik er met een warm hart aan terug. Misschien is het de staart van de winter die me al kwispelend nostalgisch maakt. Misschien is het toeval. Misschien is het Mamieke die me de foto overhandigt. Zwart-wit. Van mijn vader en mij. Ik ben nog een schattige baby. In m’n gedachten eentje die kirt en weinig huilt. En schattig is. Robin ziet het ook: ”Wij weten eigenlijk niets van jou, hè?” zegt ze alsof ze me net heeft leren kennen. Ik hoor haar niet echt. Ik sta weer in mijn donkere kamer. Het is koud. M’n tenen doen pijn. In het rode doka-licht zie ik dat er een ademwolkje uit m’n neus komt. Mijn vingers stinken naar ontwikkelaar en fixeer. Naar de chemie van fotografie. Ik was geen wonderkind, maar kon wel een beetje chemiegoochelen. De foto met papa op ruikt naar niets. M’n vaders gedachten kan ik op de foto niet lezen. Misschien hoopte hij op een wonderkind. Of wist hij toen al dat ik op maandagavond met een frons aan m’n computer zou zitten?


over de auteur

ditte

het leven is wat je ziet, als je wilt kijken



Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden.


*

terug naar hoofding ↑
  • inschrijven voor de nieuwsbrief

  • tafelgenoten

    kitchen crew

    R&B alle dagen een beetje Helden van de Dag

    miauw

    schele’n barry, de kat die besloot ons te adopteren

    me

    saying hi & goodbye
  • onderwerpen