Bittere ernst
Billie heeft vandaag drie (3!) examens moeten afleggen. Ik heb er een beetje mee te doen. Ze zit met leesogen aan het ontbijt. Throwback thursday: eentje uit 2010 en eentje uit 2011…
’Niet te veel vrolijkheid in tijden van bittere ernst!’ Dat is mijn motto tijdens de examenweken. Helaas verandert stress R&B in halve kleuters. Giechelkleuters. Er wordt heel wat afgelachen. Als Raf aan tafel vraagt: ”Vind je het niet lekker, Robs?”, draaien de hoofden van R&B naar elkaar, dan volgt een seconde slow motion en dan plooien ze dubbel van het lachen. Als ik ’s middags even over huis ga om met hen te lunchen en dan zeg: ”Ik ga eens terug…” onderbreken ze me: ”Naar de melk-herberg?” En weer moet er eentje hollen om het toilet op tijd te halen. Het werkt aanstekelijk. Op het grote bord in de keuken schets ik hun middagplanning, met een grapje erbij. Waar ze een pauze mogen nemen, schrijf ik voor Robin een puzzelwoord: F . I . N . S. Ze mag de ontbrekende letters invullen. Ze ziet het meteen. ”Oké,” zegt ze tevreden, ”tussendoor mag ik een aflevering Friends kijken, hoera!” Onder de kolom van Billie staat Z . N . E N. Met een grote glimlach vult ze ZONNEN in. Ze weet best dat ik ZINGEN bedoel. Ze heeft er lol in, ze doorstreept het woord en schrijft wat ze wel gaat doen: . K – V . E . B . L. Ik zie het niet en Robin ook niet. Billie wordt er helemaal vrolijk van: ”Je moet gewoon oké zeggen!” giert ze het uit. Robin en ik vragen een hint en we krijgen F . A . K en R . E . Ik ben geen puzzelaar en moet nu écht wel terug naar de redactie. ”Vooruit, ieder naar jullie kamer en geen…” “Vro-lijk-heid in tijden van bittere ernst”, scanderen R&B samen. “Zo is het”, wil ik zeggen, maar ik ben in de val gelopen van m’n eigen spelletjes. Ik moet dringend een ander examenmotto vinden!
‘Vrolijkheid in tijden van bittere ernst’ is een uitdrukking die elk jaar rond deze tijd weer opduikt. Ik heb het een paar jaar geleden in het leven geroepen om het overmatig gegiechel in examentijd af te keuren. Het is examentijd. Robin meldt fier dat haar Facebook-status ‘Vrolijkheid in tijden van bittere ernst’ is. Straks examen Frans. Niet echt een uitblinkvak voor Robs. Toch hangt er een vrolijk sfeertje aan het ontbijt. Ik slaap nog half en kijk toe. Het is een sketch tussen Raf en Robin. Het gaat over Frans. Frans Bauer. En over fan zijn. Van Frans Bauer. En over hoe goed Robs haar woordjes en uitdrukkingen wel niet kent. En Raf vraagt: “Als een koffiekopje Frans spreekt, wat gebeurt er dan?” Robin zoekt naar de grap en vraagt tot twee keer toe de vraag te herhalen. Ze weet het niet. “Speaking French,” zegt Raf, ”wordt gezegd van servies dat een barst heeft.” Er wordt driftig tegen kopjes en ontbijtbordjes getikt om geluiden te vergelijken. “Ik denk dat het ook een Nederlandse uitdrukking is”, zeg ik, hoewel ik me eigenlijk niet in het gesprek wil mengen. “Mama zegt het ook over kommen die klinken alsof ze gaan barsten.” Robin vindt het leuk. “Als er straks een bonusvraag is, zoiets van: Hoe wordt Frans gebruikt in serviestaal? Haha! Dan haal ik die bonuspunten binnen!” Ze lijkt het zelfs te geloven. “Serviestaal?” zegt Raf met een strenge vinger. “Zeg dat eens behoorlijk in het Frans.” “Une langage de vaisselle”, zegt Robin na even denken. “Un langage!” verbeter ik. Niet dat ik zoveel vrolijkheid in tijden van bittere ernst wil breken. Stiekem duim ik extra voor het examen.
