Stressvrij
Throwback thursday. Deze schreef ik de eerste week van 2011…
Een man en een vrouw in het rayon ‘olie en pasta’ van de supermarkt. Ze kennen elkaar niet. Hij heeft een doorzichtig zakje met gedroogde takjes erin uit het schap genomen. “‘t Is niet waar hè,” zegt de vrouw, “bouquet garni, het laatste op m’n boodschappenlijstje!” De man kijkt haar verbaasd aan: “Het is het laatste zakje.” “Dat zie ik ook hè,” briest de vrouw, “ik had het van daar al in het oog hè, ik heb dat echt nodig, hoor!” De man weet duidelijk niet wat hem overkomt, hij bukt zich een beetje en kijkt nog eens diep in het rek. Het is inderdaad het laatste zakje. Hij haalt zijn schouders op en biedt de vrouw het zakje aan. Zonder iets te zeggen grist ze het uit zijn hand en laat het in haar karretje vallen. Ik weet zelf nauwelijks nog wat ik hier zocht. Zeker geen zielig gevriesdroogd ‘bouquet garni’. Achter het hoekje staat een moeder met een stift en een boodschappenlijstje. Ze zegt tegen haar zoon: “Een pallet van 24, vooruit! Of nee, doe er maar twee, we kunnen nog de pech hebben dat het mislukt!” De zoon blijft staan. “Pallet?” zegt hij iets te stil. “Wat zeg je?” roept de gestresseerde moeder. “Ben je erbij om te helpen of om in de weg te lopen? Eieren, slimmeke, heel veel eieren!” En ze is al weg. Ik vraag me af hoe ontspannen deze mensen vanavond aan de feestdis zullen zitten… Dat was vorige week. En ik ben blij dat ik vanaf nu in de supermarkt alleen nog gewone mensen tegenkom, op zoek naar worst of een bokaal rodekool. We doen weer gewoon tegen elkaar en wensen elkaar aan de kassa het allerbeste!
