Brief
”Hoe gaat het in Duitsland?” zijn de eerste woorden van een brief. Een brief die ik op straat vond. Hij is nog goed leesbaar, maar al wel meer dan één keer met de voeten getreden. De brief dateert van 1978. En werd verstuurd vanuit Dobbiaco. Dat staat, zoals ik het zelf in de lagere school ook heb geleerd, netjes rechtsboven op de brief: ’Dobbiaco, 10 juli 1978.’ Ik vermoed dat er bij het schrijven van deze brief een hulpvelletje met nette lijntjes aan te pas is gekomen. Dat zit er niet meer bij. Maar de zinnen zijn wel allemaal mooi recht en op gelijke afstand van elkaar geschreven. Aan het geschrift kun je niet zien hoe oud de schrijver is, daar moet je de brief voor lezen. Een zekere Patricia vraagt een zekere Annick hoe het in Duistland is. ’En het weer?’ Daarna volgt een verslag van de vakantie van Patricia, over vakantiewerk en verveling. Het lijkt me geen vakantie te zijn geweest die Patricia nooit meer vergeten is: ’Er zijn wel dancings of zo, maar voor de rest niks. En wandelen, daar is het te koud voor’. Thuis laat ik m’n vondst aan Billie zien, zij leest de brief plechtig voor. Ik denk niet dat zij ooit een brief naar vriendinnen heeft geschreven. ”Wie schrijft er nu zo’n brief?”, ze moet er heel hard om lachen. ”Tja, dat deden wij vroeger”, zeg ik. Billie zoekt Dobbiaco even op. Het is een skidorp in Italië. Ze laat foto’s zien van hoe het er nu uitziet, en ze wil er meer over weten. Terwijl Billie hoe langer hoe meer over Dobbiaco te weten komt, heb ik meer en meer vragen over de briefschrijfster. Drie jaar na het bezoek van onze Patricia werden er opnames voor een James Bondfilm gemaakt. Nu vraag ik me af of Patricia misschien wat vrolijker had kunnen schrijven over haar vakantie daar. Dan was ze misschien het jaar daarna met haar familie teruggekeerd en nog eens, en nog… En zo zou ze wellicht Roger Moore ontmoet hebben. En Annick? Hoe verging het haar in Duitsland? Is zij nog teruggekeerd? En waarom heeft zij de brief weggegooid, 36 jaar na datum? Als Patricia vijftien was toen ze de brief schreef, is ze even oud als ik. Ik schreef ook brieven naar vriendinnen. De gevonden brief zal ik op zolder bewaren. Daar heb ik zeker nog een doos staan met vakantieretourtjes. Voor zover ik me kan herinneren zitten er geen exemplaren uit Duitsland of Italië bij en spannende verslaggeving over een ontmoeting met Hollywoordsterren zal ook ontbreken. Maar er is geen haar op m’n hoofd dat eraan denkt de brieven ooit weg te gooien.
