Kermis
16 februari 2021 | door ditte
Onderweg naar huis excuseer ik me voor de spontane dierengeluiden die ik maak (lees: onvrijwillig gekreun door onvoorspelbare pijntjes). “Zo
16 februari 2021 | door ditte
Onderweg naar huis excuseer ik me voor de spontane dierengeluiden die ik maak (lees: onvrijwillig gekreun door onvoorspelbare pijntjes). “Zo
15 februari 2021 | door ditte
Na een dag of vier wordt de essentie wel duidelijk. Het is niet het middagmaal. Het zijn niet de tien
14 februari 2021 | door ditte
Het uitzicht links van mijn ziekenhuisbed stelt mij de toekomst, of het leven in het algemeen, rooskleurig voor. Een trompe
13 februari 2021 | door ditte
Ziek zijn is een alleen-ige bezigheid. Alles wordt perspectief. We worden huilers en dromers. Pijn is eenzaamheid. Allez vooruit, de
12 februari 2021 | door ditte
Vergeet mijn dag-3-theorie als ik ze u ooit verteld heb. Kort: dag 3 is een moeilijke dag… op een nieuwe
11 februari 2021 | door ditte
Gisteren, zo rond de middag werd mijn buik opengemaakt. Er werd een nier en een tumor in de vorm van
9 februari 2021 | door ditte
Het is een rare avond. De woonkamer lijkt op een soort mortuarium. De meerderheid van mijn vazen zijn alweer gevuld.
9 februari 2021 | door ditte
R&B zijn even bang. Even bang als ik. Even maar. Ze verstoppen het snel. En dulden geen negatieve gedachten. Ze
7 februari 2021 | door ditte
‘Is dit dan het jaar dat ik een herinnering word?’ vraag ik me af terwijl ik naar de kastdeuren in
6 februari 2021 | door ditte
‘De trein op perron geluk zal om 7 na 8 vertrekken, bereidt u voor op de naderende trein’. Zo klinkt